Pozytywny dębowiaczek z rolek

Witam Was serdecznie!

Dziś zapowiadany w ostatnim poście dębowiaczek na kolejną odsłonę Cyklicznych Kolorków u Danusi. Zawiera wszelkie możliwe odcienie brązu, wśród których te jasne zdecydowanie przeważają. Jest też obowiązkowe złoto, a z dodatkowych kolorów najwięcej zieleni, ale to przecież kolor liści, również dębowych.

Mój dębowiaczek przybrał postać albumiku z rolek po papierze toaletowym, wykonanego według kursu naszej kochanej Jadzi, O TEGO. Wobec tego zgłaszam go także do drugiej zabawy Danusiowej – do Kreatywnego Bombardowania.

Najpierw obowiązkowe zdjęcie dokumentujące początek tworzenia. I już wiecie, że używam nie tylko papieru Regina, ale też chusteczek higienicznych Queen i cukierków eukaliptusowych kojących obolałe gardło:)

A teraz już prezentuję dębowiaczek. 

Nazwałam go pozytywnym, bo gdy go zrobiłam, uświadomiłam sobie, że na każdej stronie jest coś, co bardzo pozytywnie się kojarzy.

Kwiat symbolizujący piękno.

 

Parasol, by chronić przed deszczem łez i gradem nieszczęść.

Biegnący jeleń jako symbol wolności, tej fizycznej i duchowej.

Kolejny kwiat, tym razem z piórkiem delikatnym jak wszystkie dobre, czułe myśli.

Jabłuszko pełne snu… na zdrowie.

Serce pełne miłości.

Przyjazny wilczek, który przypomina, że wszystkie Boże stworzenia są dobre i piękne.

I motylki – muszą być:)

Tył:

Między stronami są jesienne tagi:

Taki to właśnie dębowiaczek na maleńkie zdjęcia, zapiski i pamiątki. Mam już na niego pomysł…

Jeszcze dla porządku zeznam, że wszelkie odcienie brązów i beżów bardzo lubię i chętnie noszę. A jesienią to już koniecznie. Z jesienno – dębowych wspomnień mam natomiast takie: gdy byliśmy z bratem małymi dziećmi, obowiązkowym punktem jesieni była wyprawa z mamcią do parku. Szliśmy tam zaopatrzeni – uwaga – w wiadereczko, do którego zbieraliśmy żołędzie i koniecznie musiały być z czapeczkami. Oprócz tego oczywiście kasztany. Potem w domu robiliśmy z nich ludziki i bawiliśmy się nimi z tylko dzieciom właściwą fantazją. Do dziś widok żołędzi w czapeczkach mnie rozczula.

Na koniec pokażę jeszcze kartkę, która powstała już dawno, ale wpisuje się trochę w dębowiaczkową kolorystykę – niech więc ma swoje pięć minut ulotnej sławy:)

Pozdrawiam Was bardzo ciepło i macham rączką spod kocyka:)

Gosia